Ontstaan van de homeopathie, Hahnemann.
De homeopathie als geneesmethode is vastgelegd door de Duitse arts Samuel Hahnemann (1755-1843).
Uit onvrede met de geneeskunde van zijn tijd was hij op zoek naar een vaste basis voor de geneeskunde.
Het similia-principe, de basis van de homeopathie
Uit het Organon (Samuel Hahnemann, Organon der geneeskunde, inleiding).
“Kies, om mild, snel, zeker en duurzaam te genezen , in elk ziektegeval een geneesmiddel dat zelf een soortgelijke aandoening (homoion pathos) kan verwekken, als welke het genezen moet!“
Geneesmiddelproef, geneesmiddelbeeld
Naast het similia-principe rust de homeopathie op nog een andere belangrijke pijler, de geneesmiddelproef op gezonde mensen. Hahnemann stelde dat het slechts mogelijk was de geneeskrachtige werking van een geneesmiddel te leren kennen door zulk een experiment. Hij was daarmee een van de eersten die op deze manier systematisch klinisch geneesmiddelonderzoek propageerde.
Lees verderHomeopathische bereidingen, potenties, afgrenzing ten opzichte van fytotherapie
Homeopathische geneesmiddelen worden op eigen manier bereid volgens richtlijnen te vinden in de homeopathische farmacopee
Lees verderDiagnostiek, anamnese en onderzoek
Naast het stellen van een reguliere diagnose is het voor een homeopathische behandeling onontbeerlijk een homeopathische diagnose te stellen
Lees verderBehandelplan, beoordeling mogelijkheden homeopathische behandeling
Vervolgens wordt een behandelplan opgesteld, rekening houdend met de reguliere diagnose, inschatting van reactie- en herstelvermogen van de patiënt.
Lees verderGeneesmiddelenkeus en potentiekeus
De keus van het geneesmiddel door de behandelaar wordt gedaan door het uitgebreide verhaal van de patiënt te analyseren en te leggen naast de geneesmiddelbeschrijvingen van de bekende homeopathische geneesmiddelen
Lees verderBeoordeling van de reacties op het middel
Voor de voortgang van de behandeling is het beoordelen van de reacties op het gegeven geneesmiddel van essentieel belang.
Lees verderBeoordeling van het effect van de therapie, wet van Hering
De Amerikaanse arts, Constantin Hering was rond 1850 van grote betekenis voor de ontwikkeling van de homeopathie in Amerika. Hij beschreef de manier waarop een diepe genezing zich ontwikkelt. Deze staat bekend als de “wet van Hering”.
Lees verderVervolgbeleid, vervolgconsulten
Met deze criteria, namelijk de beoordeling van de reacties en de wet van Hering kan de behandelaar de ontwikkeling van de toestand van de patiënt beoordelen
Lees verderBehandeling acute en chronische aandoeningen
Onder acute aandoeningen worden ziekten gerekend die van beperkte duur zijn. Chronische ziekten zijn aandoeningen die van lange duur zijn en geen spontaan herstel te zien geven
Lees verderZoeken naar een homeopathisch behandelaar
