Homeopathische bereidingen, potenties, afgrenzing ten opzichte van fytotherapie

Homeopathische geneesmiddelen worden op eigen manier bereid volgens richtlijnen te vinden in de homeopathische farmacopee. Een kenmerk van het homeopathisch geneesmiddel is de potentie. De potentie geeft de mate aan waarin het middel verdund en geschud is.
Het blijkt in de praktijk dat middelen voorgeschreven volgens het similia-principe het veiligst, en het best in gepotentieerde vorm gegeven kunnen worden.

Het gebruik van potenties is een van de belangrijke kritiekpunten op de homeopathie, omdat volgens reguliere farmaceutische regels de werking van een geneesmiddel afneemt bij verdunnen. In de homeopathie blijft de werking gehandhaafd en wordt bij hogere potenties zelfs specifieker. De potenties zijn door Hahnemann proefondervindelijk ontwikkeld bij het zoeken naar een veilige, betrouwbare en gestandariseerde manier van het toedienen van het homeopathische geneesmiddel. Alle homeopahische geneesmiddelen zijn in staat bij de gezonde symptomen op te roepen, zijn dus in principe ziekmakend. Veel homeopathische geneesmiddelen zijn in toxisch van aard. Dus begrijpelijk waarom Hahnemann zocht naar een toedieningsvorm die wel werkzaam was maar geen toxische eigenschappen meer vertoonde. Stapsgewiis verdunnen was een logische gedachte. Hoe het krachtig schudden of verwrijven is ontstaan is niet bekend. Dat zelfs hooggepotentieerde geneesmiddelen een werking hebben is bij fundamenteel onderzoek op cellen en dieren aangetoond. Zie fundamenteel onderzoek op biologische systemen. Zie fundamenteel onderzoek hoogpotenties

Op elke bereiding vinden we op het etiket als aanduiding de naam van de oorspronkelijke uitgangsstof met daarnaast een code voor het potentieersysteem (D, C, K of LM) en een getal dat het aantal maal aangeeft dat het middel is gepotentieerd, de potentie-sterkte.
Homeopathie en kruidengeneeskunde (fytotherapie) worden vaak verward. Het verschil is dat fytotherapeutische geneesmiddelen (kruiden) niet worden gekozen volgens het similia-principe en ze (dan ook) niet worden gepotentieerd. Meestal gaat het om alcoholische tincturen met een bepaalde concentratie aan werkzame stof afkomstig van de plant. Traditioneel worden de gedroogde kruiden als thee gebruikt, moderner is de toedieningsvorm per capsule, waarbij het gehalte aan geneeskrachtige stof per capsule is gestandaardiseerd.

 

 

Share This