De homeopathie als geneesmethode is vastgelegd door de Duitse arts Samuel Hahnemann (1755-1843).
Uit onvrede met de geneeskunde van zijn tijd was hij op zoek naar een vaste basis voor de geneeskunde.

Uit het Organon (Samuel Hahnemann, Organon der geneeskunde, inleiding).
“Kies, om mild, snel, zeker en duurzaam te genezen , in elk ziektegeval een geneesmiddel dat zelf een soortgelijke aandoening (homoion pathos) kan verwekken, als welke het genezen moet!“

Naast het similia-principe rust de homeopathie op nog een andere belangrijke pijler, de geneesmiddelproef op gezonde mensen. Hahnemann stelde dat het slechts mogelijk was de geneeskrachtige werking van een geneesmiddel te leren kennen door zulk een experiment. Hij was daarmee een van de eersten die op deze manier systematisch klinisch geneesmiddelonderzoek propageerde.

Homeopathische geneesmiddelen worden op eigen manier bereid volgens richtlijnen te vinden in de homeopathische farmacopee

Naast het stellen van een reguliere diagnose is het voor een homeopathische behandeling onontbeerlijk een homeopathische diagnose te stellen

Vervolgens wordt een behandelplan opgesteld, rekening houdend met de reguliere diagnose, inschatting van reactie- en herstelvermogen van de patiënt.

De keus van het geneesmiddel door de behandelaar wordt gedaan door het uitgebreide verhaal van de patiënt te analyseren en te leggen naast de geneesmiddelbeschrijvingen van de bekende homeopathische geneesmiddelen

Voor de voortgang van de behandeling is het beoordelen van de reacties op het gegeven geneesmiddel van essentieel belang.

De Amerikaanse arts, Constantin Hering was rond 1850 van grote betekenis voor de ontwikkeling van de homeopathie in Amerika. Hij beschreef de manier waarop een diepe genezing zich ontwikkelt. Deze staat bekend als de “wet van Hering”.

Met deze criteria, namelijk de beoordeling van de reacties en de wet van Hering kan de behandelaar de ontwikkeling van de toestand van de patiënt beoordelen

Onder acute aandoeningen worden ziekten gerekend die van beperkte duur zijn. Chronische ziekten zijn aandoeningen die van lange duur zijn en geen spontaan herstel te zien geven