Als voorbeeld hiervan volgt nu het verhaal van Rowan. Een aantal weken nadat Rowan heel erg geschrokken was, kwam de eigenaresse bij mij op consult met het volgende verhaal.
Rowan is een Herder reu van 3 jaar oud. Hij is eigenlijk nooit ziek en tot het voorval liep hij altijd vrolijk op het erf van de boerderij rond. Daar kwam echter radicaal verandering na de volgende gebeurtenissen. Rowan was samen met de honden van de buren in het weiland achter een bal aan het aan rennen. Op een bepaald moment is hij in het schrikdraad gelopen en heeft een stroomschok gekregen. Net op dat moment sloeg de buurvrouw met een racket de bal weg. Die twee dingen heeft hij aan elkaar gekoppeld, waardoor hij bang is geworden voor de buurvrouw. Na deze gebeurtenis is Rowan jankend naar huis gerend. Daar herstelde hij vrij snel en ging hij weer naar buiten. Diezelfde avond schrok hij vervolgens enorm van een overvliegende luchtballon. Zo erg dat hij daarna in een hoekje van het huis zat te janken. Na deze vreselijke dag durfde Rowan helemaal niet meer naar buiten.
Alleen aan de riem is het mogelijk om hem mee naar buiten te krijgen. Als hij buiten is, staat hij te trillen op zijn poten. Ook kijkt hij steeds omhoog naar de lucht. De eigenaresse kan hem niet meer buiten kammen, hij wil persé naar binnen. Ook blijft hij nu voortdurend bij de eigenaresse in de buurt en durft hij de gewone dagelijkse dingen niet meer te doen. Voorheen ging hij altijd mee de kippen voeren, zwierf over het erf en ging mee het weiland in. Dat durft hij nu echt niet meer.
Rowan is een hele vriendelijk en zorgzame hond. Hij is graag bij de eigenaresse en komt ook naar haar toe om haar te troosten. Hij was altijd al wel bang voor vuurwerk en onweer. Ook storm vindt hij niet zo prettig. Als hij bang is voor deze dingen zoekt hij de steun van de eigenaresse op. Hij kan alleen thuisblijven, maar is blij als je weer terugkomt.
Rowan heeft van mij Aconitum in een hoge sterkte gekregen. Hier reageerde hij heel goed op. Een week na de inname was hij al minder angstig. Verder blafte hij weer meer, wat in zijn geval duidde op meer zelfvertrouwen. Ook wilde hij weer met de eigenaresse uit wandelen gaan, nog niet met de andere gezinsleden. Naar de buren gaan durfde hij toen ook nog niet.
Na 4 weken ging het nog beter met Rowan. Hij durfde toen weer met alle gezinsleden te wandelen en liep weer alleen rond op het erf. Daarna heb ik nog een keer Aconitum laten geven. Weer 3 weken later durfde hij weer alles wat hij voor het voorval ook deed. De eigenaresse was heel blij met het resultaat. Ze had haar oude hond weer terug: een gezellige, vrolijke, ondernemende hond in plaats van een bange hond die niet meer naar buiten durfde.