Hahnemann zelf heeft tijdens de ontwikkeling van de homeopathie ervaring opgedaan met de behandeling van psychiatrische patiënten. Daarbij propageerde Hahnemann een meer humane behandeling van de patiënt in de psychiatrie. Dit was revolutionair daar toen psychiatrische patiënten als misdadigers in kerkers werden opgesloten en nauwelijks behandeling kregen. Hij beschouwde psychiatrische aandoeningen als een eenzijdig ziektebeeld waarbij de volledige symptomatologie op het psychische vlak is komen te liggen. Volgens hem diende, net als bij andere patiënten, een grondige anamnese de basis van de behandeling te vormen, inclusief lichamelijke en psychische symptomen.