Ook worden wel de termen “unitaire homeopathie” en “individuele homeopathie”gebruikt.
De klassieke homeopathie kenmerkt zich door het individueel kiezen van het homeopathisch geneesmiddel op grond van persoonskenmerken van de patiënt, het gebruik van enkelvoudige geneesmiddelen, vaak in een hoge potentie toegediend en herhaald op grond van reacties op het middel. De nadruk ligt op verbetering van de algehele conditie van de patiënt en de daaruit voortvloeiende vermindering of verdwijning van de ziekte, niet primair op de behandeling van een bepaalde klacht.
Na de tweede wereldoorlog ontstond er een behoefte weer meer nadruk te leggen op de oorspronkelijke door Hahnemann en Kent ontwikkelde vorm van homeopathie, als reactie op de richting die de homeopathie de decennia daarvoor was opgegaan (klinische invalshoek en gebruik van homeopathische complexmiddelen). De oorspronkelijke vorm was door Hahnemann minutieus vastgelegd in het Organon der Geneeskunde en van commentaar voorzien door J.T. Kent. Voor de richting die teruggreep op de oorspronkelijke vorm van homeopathie werd in de jaren 70 van de vorige eeuw de term “klassieke” homeopathie geïntroduceerd. Deze richting is aanvankelijk ontstaan onder niet als arts opgeleide therapeuten, die onder de noemer “klassiek homeopaat” gingen werken. Parallel aan deze ontwikkeling ontstond ook onder artsen hernieuwde belangstelling voor de homeopathie van Hahnemann en Kent, zeker na het ontdekken van de 6e editie van het Organon en de introductie van LM-potenties door Pierre Schmidt.
Verwarrend
De term “klassieke” homeopathie suggereert dat deze vorm van homeopathie sinds Hahnemann en Kent onveranderd is gebleven; dit is echter niet het geval. Ook de homeopathie heeft zich verder ontwikkeld. Daarnaast wordt vaak gezegd dat de “klassieke homeopathie” de oorspronkelijke homeopathie van Hahnemann is, terwijl zijn manier van werken zich gedurende zijn leven steeds verder ontwikkelde. Welke methode wordt dan bedoeld met de oorspronkelijke homeopathie van Hahnemann”? Waarop grijpen we dan terug? De manier van werken uit de begin periode met de oertincturen en lage potenties tot een C30? Het toepassen van de miasmaleer of het gebruik van de LM potenties uit Hahnemanns Parijse tijd? Met andere woorden, de term “klassieke homeopathie” is onduidelijk als we ons beroepen op Hahnemann.
Door deze verkeerde indruk heeft de term “klassieke” homeopathie voor veel verwarring gezorgd en wordt op deze site dan ook verder niet gebruikt. De term is wel zodanig ingeburgerd dat we hem hier voor de volledigheid wel noemen en toelichten.