Beginverergering

De klassieke homeopathie kenmerkt zich door het individueel kiezen van het homeopathisch geneesmiddel op grond van persoonskenmerken van de patiënt, het gebruik van enkelvoudige geneesmiddelen, vaak in een hoge potentie toegediend en herhaald op grond van reacties op het middel.

Homeopathische geneesmiddelen voor inwendig gebruik worden geleverd in drie vormen: Dilutie, Globuli, Tabletten

Voor de voortgang van de behandeling is het beoordelen van de reacties op het gegeven geneesmiddel van essentieel belang.

Na het in kaart brengen van bovengenoemde reacties en veranderingen moeten conclusies worden getrokken. Is het gekozen middel juist? Ja, dan gaan we zo door of stellen de dosering wat bij. Is het verloop ongunstig of gebeurt er niets, dan is middel niet juist en zal de behandelaar het eerste vraaggesprek opnieuw doornemen om een nieuw middel te kiezen.

Op grond van het uitgebreide vraaggesprek en het lichamelijk onderzoek schat de behandelaar in wat de beste aanpak is. Hierbij komen punten aan de orde als:

• Is er al voldoende reguliere diagnostiek gedaan? Dat wil zeggen, onderzoek door huisarts of specialist naar de oorzaak van uw klachten (reguliere diagnose).
• Lenen de klachten zich voor een homeopathische behandeling? Komen andere maatregelen/therapieën meer in aanmerking als behandeling? Zijn er blokkades die een homeopathische behandeling in de weg staan? Is het homeopathisch beeld voldoende duidelijk of is er aanvullende informatie nodig?

Naast het stellen van een reguliere diagnose is het voor een homeopathische behandeling onontbeerlijk een homeopathische diagnose te stellen

Een mooie samenvatting en bespreking van conclusies gedaan over klinisch onderzoek in de homeopathie is te vinden in het artikel van R.G. Hahn

Antwoorden op veel gestelde vragen over homeopathie.

De bereiding van homeopathische geneesmiddelen vindt plaats volgens de instructies uit een homeopathische farmacopee. In Nederland wordt gebruik gemaakt van de Europese Farmacopee

De keus van het geneesmiddel door de behandelaar wordt gedaan door het uitgebreide verhaal van de patiënt te analyseren en te leggen naast de geneesmiddelbeschrijvingen van de bekende homeopathische geneesmiddelen

Naast het similia-principe rust de homeopathie op nog een andere belangrijke pijler, de geneesmiddelproef op gezonde mensen. Hahnemann stelde dat het slechts mogelijk was de geneeskrachtige werking van een geneesmiddel te leren kennen door zulk een experiment. Hij was daarmee een van de eersten die op deze manier systematisch klinisch geneesmiddelonderzoek propageerde.

Het doel van het vervolgconsult is na te gaan in hoeverre er tekenen van herstel zijn na het begin van de therapie. Bij chronische klachten wordt de patiënt meestal gevraagd na 6-8 weken terug te komen, dus na enige tijd gebruik van het middel.

De dosering van een homeopathisch geneesmiddel hangt af van de potentie van het geneesmiddel en van de conditie van de patiënt. Hoe en hoe vaak u het middel moet innemen, kan dus verschillen en dus anders zijn dan hier wordt vermeld.

Eind jaren 90 begonnen een aantal homeopathische artsen in Nederland vanuit de eigen praktijk een aantal principiële vragen te stellen.  Homeopathie is gebouwd op praktijkervaring en vastgelegde casuïstiek van twee eeuwen. Maar hoe betrouwbaar is deze ervaring? Is het mogelijk met moderne, statistische methodiek de homeopathische praktijkervaring te verbeteren en veel preciezere prognoses te geven van kans op succes van een homeopathisch voorschrift? Belangrijke initiatiefnemer bij dit onderzoek  is Lex Rutten, homeopathisch arts en onderzoeker. http://www.dokterrutten.nl/wps/for-colleagues-english/

Stap 1  Pilot study, prognostic factor research, LR-ratio

Eerst werd uit eigen praktijken casuïstiek van bekende homeopathische geneesmiddelen, geregistreerd en in consensusbesprekingen vergeleken.

In toenemende mate wordt echter getwijfeld, ook binnen de reguliere geneeskunde, aan het werkelijke nut van RCT’s en daarbij ook aan dat van de meta-analyses. Is het werkelijk “goud” wat er blinkt? [1] Een paar kritiekpunten:

Na inname van het middel kan de patiënt reacties vertonen. Het is goed te beseffen dat dit geen bijwerkingen zijn zoals bij reguliere medicijnen. Dit zijn meestal tekenen van herstel. Zie hiervoor de tekst onder vervolgconsult. Meestal duren deze reacties kort, enkele uren tot dagen. Overleg met uw homeopathisch behandelaar wanneer u zich hierover zorgen maakt.

Het similia-principe vormt een kernpunt in het systeem van de homeopathische geneeskunde, waarvan S. Hahnemann (1755-1843) wordt gezien als de grondlegger. Een systeem komt echter nooit uit de lucht vallen. Voor Hahnemanns tijd was dit principe wel bekend en beschreven; het werd echter niet systematisch toegepast. Wie waren zijn voorgangers?

Met deze criteria, namelijk de beoordeling van de reacties en de wet van Hering kan de behandelaar de ontwikkeling van de toestand van de patiënt beoordelen

Auteur: Peter Guinée